ဒီတစ်ခေါက်မှာတော့ ကျွန်တော်တို့ မှတ်သားစရာကောင်းတဲ့ ဂျပန်စကားစုတစ်ခုဖြစ်တဲ့ “ နေရာကိုကြည့်ပြီး တစ်ခါတည်းပစ်ချလိုက်” (Look at the spot and throw it all at once) ဆိုတဲ့ စကားလုံးအကြောင်း ဆွေးနွေးပေးသွားမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီစကားစုလေးဟာ ငါးမျှားတဲ့အခါမှာ အသုံးပြုတဲ့ နည်းစနစ်တစ်ခုကနေ ဆင်းသက်လာတာဖြစ်ပေမယ့်၊ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ နေ့စဉ်ဘဝနဲ့ အလုပ်အကိုင်တွေမှာ ဘယ်လို အသုံးဝင်ပြီး ထိရောက်မှုရှိလဲဆိုတာကို နားလည်အောင် ရှင်းပြပေးပါမယ်။ အထူးသဖြင့် စိတ်ဖိစီးမှုတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်နေရချိန်မှာ ဒီစကားစုရဲ့ အတွင်းအဓိပ္ပာယ်က သင့်ကို ခွန်အားတွေ ဘယ်လိုပေးနိုင်လဲဆိုတာကို ဖော်ပြပေးမှာပါ။
ဗီဒီယိုတွင် အသုံးပြုထားသော စကားစုများ
また今日も、怒鳴られていた。（He was yelled at again today.）
သူ ဒီနေ့လည်း အော်ငေါက်ခံရပြန်ပြီ။
朝から、胸が重たい。（My chest felt heavy from the morning.）
မနက်ထဲက ရင်ထဲမှာ လေးလံနေတယ်။
「おい！山田！まだ終わってないのか！お前は遅すぎるんだよ！」（” Hey, Yamada! Aren’t you done yet? You’re too slow!” ）
“ ဟေ့! ယာမာဒါ! မပြီးသေးဘူးလား! မင်းက အရမ်းနှေးတယ်!”
「……あ、はい。すみません……」（” …Ah, yes. I’m sorry…” ）
“ …အာ၊ ဟုတ်ကဲ့။ တောင်းပန်ပါတယ်…”
声を出すたびに、心が削れていく。（Every time I spoke, my spirit was chipped away.）
အသံထွက်လိုက်တိုင်း စိတ်ဓာတ်တွေ တိုက်စားခံနေရတယ်။
自分の中にある小さな「やる気」みたいなものが、ぽろぽろと落ちていく。（The little bit of “ motivation” I had inside me was falling away, bit by bit.）
ကိုယ့်ထဲမှာရှိတဲ့ သေးငယ်တဲ့ “ စိတ်အားထက်သန်မှု” လိုမျိုးအရာလေးတွေ တစ်စစီ ပြုတ်ကျကုန်တယ်။
まわりの人は、ちゃんとやれている。（Everyone else around me was doing just fine.）
ပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေကတော့ ကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်ကြတယ်။
でも、自分だけが、取り残されている。（But only I was being left behind.）
ဒါပေမဲ့ ကိုယ်တစ်ယောက်တည်းပဲ နောက်ကျန်ခဲ့တယ်။
わからない。（I don’t understand.）
နားမလည်ဘူး။
どうしてみんな、そんなに早くできるんだろう。（How can everyone do it so quickly?）
ဘာလို့များ လူတိုင်းက အဲ့လောက်မြန်မြန်လုပ်နိုင်ကြတာလဲ။
いろんな仕事が、どんどん来る。（All sorts of tasks kept coming, one after another.）
အလုပ်အမျိုးမျိုးက ဆက်တိုက် ရောက်လာတယ်။
気がつけば、机の上は、終わっていない仕事でいっぱいだ。（Before I knew it, my desk was full of unfinished work.）
သတိထားမိတော့ စားပွဲပေါ်မှာ မပြီးသေးတဲ့အလုပ်တွေနဲ့ ပြည့်နေပြီ။
何をやっているのか、自分でもわからなくなってくる。（I didn’t even know what I was doing anymore.）
ဘာလုပ်နေမှန်း ကိုယ်တိုင်တောင် မသိတော့ဘူး။
……このままでいいのか。（…Is it okay to just stay like this?）
…ဒီအတိုင်းပဲ နေလို့ရရဲ့လား။
そんな思いが、心のすみにずっとあった。（That thought had always been in the back of my mind.）
အဲ့ဒီလို အတွေးမျိုးက စိတ်ထဲမှာ အမြဲရှိနေခဲ့တယ်။
日曜日の夕方。（Sunday evening.）
တနင်္ဂနွေနေ့ ညနေခင်း။
ひとりで、河原に来た。（I came to the riverbank alone.）
တစ်ယောက်တည်း မြစ်ကမ်းနားကို ရောက်လာခဲ့တယ်။
コンビニで買ったパンを、もそもそと口に入れる。（I slowly put the bread I bought at the convenience store into my mouth.）
convenience store မှာ ဝယ်လာတဲ့ ပေါင်မုန့်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်တယ်။
味なんて、正直よくわからない。（To be honest, I didn’t really taste anything.）
အရသာဆိုတာ တကယ်တမ်းပြောရရင် သိပ်မသိတော့ဘူး။
風がつめたくて、川が夕日をうすく照り返していた。（The wind was cold, and the river faintly reflected the setting sun.）
လေကအေးပြီး မြစ်က နေဝင်ချိန်ကို မှေးမှိန်စွာ ရောင်ပြန်ဟပ်နေတယ်။
空が、少しだけ赤くなっていた。（The sky had turned a little red.）
ကောင်းကင်က နည်းနည်းနီရဲနေပြီ။
「……もう、疲れたな」（” …I’m tired now.” ）
“ …တော်ပြီ၊ ပင်ပန်းပြီ။”
「毎日毎日、あんなにたくさんの仕事……できるわけないじゃないか」（” Day after day, so much work… there’s no way I can do it all.” ）
“ နေ့တိုင်း နေ့တိုင်း အလုပ်တွေ အများကြီး… လုပ်နိုင်စရာ လမ်းမရှိပါဘူး။”
つぶやいた言葉は、川の音にすぐ消えていった。（The words I mumbled quickly faded into the sound of the river.）
ရေရွတ်လိုက်တဲ့ စကားလုံးတွေက မြစ်သံထဲ ချက်ချင်း ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။
「いっそ……やめてしまおうか」（” Maybe I should just… quit.” ）
“ လုံးဝ… ရပ်လိုက်ရမလား။”
そう思ったときだった。（It was at that moment.）
အဲ့ဒီလို စဉ်းစားမိတဲ့အချိန်မှာပဲ။
「パンより、魚の方がうまいぞ」（” Fish tastes better than bread.” ）
“ ပေါင်မုန့်ထက် ငါးက ပိုအရသာရှိတယ်။”
……ん？（…Huh?）
…ဟမ်?
声の方を見ると、川の近くで釣りをしている老人がいた。（Looking towards the voice, I saw an old man fishing near the river.）
အသံလာရာဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မြစ်နားမှာ ငါးမျှားနေတဲ့ အဘိုးကြီးတစ်ယောက် ရှိနေတယ်။
歳は七十代くらい。やせていて、白いひげをたくわえていた。（He was around seventy, thin, and had a white beard.）
အသက်က ခုနစ်ဆယ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိမယ်။ ပိန်ပိန်ပါးပါးနဲ့ မုတ်ဆိတ်ဖြူတွေ ထားထားတယ်။
「そんな顔してパン食べるな。パンがかわいそうだ」（” Don’t eat bread with a face like that. The bread feels sorry for you.” ）
“ အဲ့ဒီလိုမျက်နှာနဲ့ ပေါင်မုန့်မစားနဲ့။ ပေါင်မုန့်က သနားစရာဖြစ်နေပြီ။”
なんだ、この人…。思わず苦笑いしてしまう。（What is this person…? I couldn’t help but give a bitter smile.）
ဒီလူ ဘာလဲ…။ မသိစိတ်ကနေ သဲ့သဲ့လေးပြုံးမိတယ်။
「……はは。そうかもしれませんね」（” …Haha. Maybe so.” ）
“ …ဟားဟား။ ဟုတ်ချင်လဲ ဟုတ်မှာပေါ့။”
老人は釣り竿を置いて、ベンチのとなりをポンポンと叩いて合図した。（The old man put down his fishing rod and tapped the bench next to him as a signal.）
အဘိုးကြီးက ငါးမျှားတံကို ချပြီး ခုံဘေးနားကို ပုတ်ပြပြီး အချက်ပြလိုက်တယ်။
「風が強い。すわって話でもしな」（” The wind is strong. Sit down and let’s talk.” ）
“ လေကပြင်းတယ်။ ထိုင်ပြီး စကားပြောကြစို့။”
言われるままに、すわる。（I sat down as he told me.）
ပြောတဲ့အတိုင်း ထိုင်လိုက်တယ်။
はじめて会ったのに、変な安心感があった。（Even though it was my first time meeting him, I felt a strange sense of comfort.）
ပထမဆုံးတွေ့ဖူးတာတောင် ထူးဆန်းတဲ့ စိတ်ချမ်းသာမှုကို ခံစားရတယ်။
「……仕事がうまくいかなくて」（” …My work isn’t going well.” ）
“ …အလုပ်က အဆင်မပြေဘူး။”
「やってもやっても、終わらなくて」（” No matter how much I do, it never ends.” ）
“ လုပ်လည်းလုပ်တာပဲ၊ ဘယ်တော့မှ မပြီးဘူး။”
「ふむ。それは、集中が足りんのじゃな」（” Hmm. That means you’re lacking focus.” ）
“ ဟွန်း။ အဲ့ဒါက အာရုံစိုက်မှု မလုံလောက်လို့ပဲ။”
「集中……ですか？」（” Focus…?” ）
“ အာရုံစိုက်မှု… လား?”
「釣りもな、魚がどこにいるか、見極めんと釣れんのじゃ」（” Even fishing, you can’t catch fish unless you can pinpoint where they are.” ）
“ ငါးမျှားတာလည်း ငါးတွေ ဘယ်မှာရှိလဲဆိုတာ သေချာမကြည့်ရင် ဖမ်းလို့မရဘူး။”
「お前さん、釣り、やってみるか？」（” Do you want to try fishing?” ）
“ မင်း၊ ငါးမျှားတာ စမ်းကြည့်မလား?”
気づいたら、パンを置いて、老人のとなりに立っていた。（Before I knew it, I had put down the bread and was standing next to the old man.）
သတိထားမိတော့ ပေါင်မုန့်ကိုချပြီး အဘိုးကြီးဘေးနားမှာ ရပ်နေခဲ့တယ်။
少し冷たい風が吹いていた。（A slightly cold wind was blowing.）
နည်းနည်းအေးတဲ့ လေတိုက်နေတယ်။
釣り竿を持ったのは、小学生ぶりかもしれない。（It might have been since elementary school that I last held a fishing rod.）
ငါးမျှားတံ ကိုင်ဖူးတာ မူလတန်းကျောင်းသားဘဝတုန်းက ဖြစ်ကောင်းဖြစ်မယ်။
手の中で、リールがカラカラと鳴っている。（The reel was rattling in my hand.）
လက်ထဲမှာ ငါးမျှားကြိုးလိပ်က တ咔咔မြည်နေတယ်။
老人のうしろに立って、投げ方を教わった。（I stood behind the old man and learned how to cast.）
အဘိုးကြီးရဲ့ နောက်မှာရပ်ပြီး ပစ်တဲ့နည်းကို သင်ယူခဲ့တယ်။
「持ち方はこう。指で釣り糸を張って……」（” Hold it like this. Tension the line with your finger…” ）
“ ကိုင်ပုံက ဒီလို။ လက်ချောင်းနဲ့ ငါးမျှားကြိုးကို ဆွဲတင်းပြီး…”
「リールを押さえて、タイミングを見て……一気に投げるんじゃ」（” Hold the reel, watch the timing… and cast it all at once.” ）
“ ငါးမျှားကြိုးလိပ်ကို ဖိထား၊ အချိန်ကိုက်ကြည့်ပြီး… တစ်ခါတည်းပစ်ချလိုက်။”
言われた通りにやってみるけど、ぜんぜん、うまくいかない。（I tried to do as he said, but it wasn’t working at all.）
ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ကြည့်ပေမယ့် လုံးဝ အဆင်မပြေဘူး။
釣り糸は、ちがう方向に飛んでいく。（The fishing line flew in a different direction.）
ငါးမျှားကြိုးက တခြားနေရာကို ပျံသွားတယ်။
川に届く前に、風に流される。（It was carried by the wind before it could reach the river.）
မြစ်ထဲမရောက်ခင် လေထဲမျောပါသွားတယ်။
「……やっぱり、難しいですね」（” …It’s difficult after all.” ）
“ …တကယ်ပဲ ခက်တာပဲနော်။”
「ふふ。だが、釣りも仕事も、似たようなもんじゃ」（” Heh heh. But fishing and work are similar.” ）
“ ဟဲဟဲ။ ဒါပေမယ့် ငါးမျှားတာရော အလုပ်ရော ဆင်တူတဲ့အရာတွေပဲ။”
「え？」（” Huh?” ）
“ ဟမ်?”
「ポイントを外せば、何度投げても釣れん」（” If you miss the spot, you won’t catch anything no matter how many times you cast.” ）
“ အချက်အချာနေရာကို လွဲသွားရင် ဘယ်နှစ်ခါပစ်ပစ် ငါးမမိဘူး။”
「集中して、魚がいるところをイメージするんじゃ」（” Focus and imagine where the fish are.” ）
“ အာရုံစိုက်ပြီး ငါးရှိတဲ့နေရာကို စိတ်ကူးကြည့်လိုက်။”
魚がいるところ……？水の中だぞ…。（Where the fish are…? They’re in the water, though…）
ငါးရှိတဲ့နေရာ…? ရေထဲမှာလေ…။
…つまり、見えないものを、見る？（…So, see what’s invisible?）
…ဆိုလိုတာက၊ မမြင်ရတဲ့အရာကို မြင်တာလား?
「魚は、ただ水の中にいるんじゃない」（” Fish aren’t just in the water.” ）
“ ငါးတွေက ရေထဲမှာသက်သက် နေတာမဟုတ်ဘူး။”
「どこに向かって泳いでいるか。流れの中で、どこに止まっているか」（” Where are they swimming towards? Where are they stopping in the current?” ）
“ ဘယ်ကို ဦးတည်ပြီး ကူးခတ်နေလဲ။ ရေစီးထဲမှာ ဘယ်နေရာမှာ ရပ်နေလဲ။”
「それを、感じるんじゃ」（” You have to feel that.” ）
“ အဲ့ဒါကို ခံစားရမယ်။”
目を閉じて、耳をすませる。（I closed my eyes and listened carefully.）
မျက်လုံးမှိတ်ပြီး နားစွင့်လိုက်တယ်။
風の音。水の音。（The sound of the wind. The sound of the water.）
လေသံ။ ရေသံ။
老人の声が、遠くなる。（The old man’s voice faded into the distance.）
အဘိုးကြီးရဲ့အသံက ဝေးကွာသွားတယ်။
……いた。いや、そう感じる。（…They’re there. No, I feel it.)
…ရှိတယ်။ မဟုတ်ဘူး၊ အဲ့ဒီလိုခံစားရတယ်။
あの水草の近くに、大きな魚の気配を感じる。（I feel the presence of a large fish near that waterweed.）
အဲ့ဒီရေညှိပင်နားမှာ ငါးကြီးတစ်ကောင်ရဲ့ အရိပ်အယောင်ကို ခံစားရတယ်။
そこへ向かって、一気に投げた。（I cast towards that spot with all my might.）
အဲ့ဒီကို ဦးတည်ပြီး တစ်ခါတည်းပစ်ချလိုက်တယ်။
すると…。（And then…）
အဲ့ဒါနဲ့…။
すぐに竿がしなった。（The rod immediately bent.）
ချက်ချင်း ငါးမျှားတံ ကွေးသွားတယ်။
手に魚の動きや重さが、ビンビンと伝わってくる。（The movement and weight of the fish vibrated through my hand.）
လက်ထဲကို ငါးရဲ့လှုပ်ရှားမှုနဲ့ အလေးချိန်က တုန်တုန်ရင်ရင် ကူးစက်လာတယ်။
「か、かかった！？ 本当に……！」（” It, it bit?! Really…!” ）
“ မိ၊ မိပြီလား?! တကယ်ကြီး…!”
水面がバシャバシャとはねている。（The surface of the water was splashing.）
ရေပြင်က ဝုန်းဒိုင်းကြဲ ခုန်ပေါက်နေတယ်။
見えた！でかい！（I saw it! It’s huge!）
မြင်ပြီ! ကြီးတယ်!
僕の隣で、のんびりしていた老人も立ち上がり、大きな声で叫ぶ。（The old man, who had been relaxing next to me, also stood up and shouted loudly.）
ကျွန်တော့်ဘေးမှာ အေးအေးဆေးဆေးရှိနေတဲ့ အဘိုးကြီးလည်း ထရပ်ပြီး အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ အော်တယ်။
「よし！ ゆっくり巻け！焦るなよ！」（” Alright! Reel it in slowly! Don’t rush!” ）
“ ကောင်းပြီ! ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲတင်! မလောနဲ့နော်!”
全身が震えていた。（My whole body was trembling.）
တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်နေတယ်။
でも、ゆっくり、ゆっくりと、糸を巻く。（But I slowly, slowly reeled in the line.）
ဒါပေမယ့် ဖြည်းဖြည်းချင်း၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း ကြိုးကို ဆွဲတင်တယ်။
そして、グイっと竿を上げる。（And then, I sharply pulled up the rod.）
ပြီးတော့ ဖြတ်ခနဲ ငါးမျှားတံကို ဆွဲတင်လိုက်တယ်။
大きな魚が、岸にあがった。（A large fish landed on the shore.）
ငါးကြီးတစ်ကောင် ကမ်းပေါ် ရောက်လာတယ်။
「……釣れた」（” …I caught it.” ）
“ …ဖမ်းမိပြီ။”
夢みたいだった。（It felt like a dream.）
အိပ်မက်လိုပဲ။
だけど、ちゃんと、ここにいる。（But it’s truly here.）
ဒါပေမယ့် တကယ်တမ်း ဒီမှာရှိနေတယ်။
僕の足元で、魚がピチピチとはねている。（The fish was flopping around at my feet.）
ကျွန်တော့်ခြေရင်းမှာ ငါးက ရေထဲကခွာလို့ တဖျပ်ဖျပ်ခုန်နေတယ်။
老人は、にこにこして、何も言わなかった。（The old man smiled and said nothing.）
အဘိုးကြီးက ပြုံးရွှင်စွာနဲ့ ဘာမှမပြောဘူး။
月曜日の朝、会社の空気はいつもと同じだった。（On Monday morning, the atmosphere at the office was the same as always.）
တနင်္လာနေ့မနက်၊ ကုမ္ပဏီရဲ့လေထုက အမြဲတမ်းလိုပဲ။
コピーの音。電話のベル。キーボードの打つ音。（The sound of the copier. The ringing of the phone. The clicking of the keyboard.）
မိတ္တူကူးစက်သံ။ ဖုန်းမြည်သံ။ ကီးဘုတ်ရိုက်သံ။
だけど、僕の中は、ちょっとだけ違っていた。（But something inside me was a little different.）
ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ရဲ့ အတွင်းစိတ်ကတော့ နည်းနည်း ကွာခြားနေတယ်။
パソコンの前にすわって、仕事の山を見つめた。（I sat in front of my computer and stared at the mountain of work.）
ကွန်ပျူတာရှေ့မှာထိုင်ပြီး အလုပ်ပုံကြီးကို ကြည့်လိုက်တယ်။
たしかに、量は多い。終わりも見えない。（Certainly, the quantity was huge. And there was no end in sight.）
တကယ်ပဲ အရေအတွက်က များတယ်။ အဆုံးအစလဲ မမြင်ရဘူး။
でも、逃げたくはなかった。（But I didn’t want to run away.）
ဒါပေမယ့် ထွက်ပြေးချင်စိတ် မရှိတော့ဘူး။
昨日の釣りのポイントのように、仕事のポイントがちゃんと見えている。（Just like the fishing spot yesterday, I could clearly see the “ points” in my work.）
မနေ့က ငါးမျှားတဲ့နေရာလိုပဲ အလုပ်ရဲ့ အချက်အလက်တွေကို ကောင်းကောင်း မြင်နေရပြီ။
どこに、何があって。（What is where.）
ဘယ်နေရာမှာ ဘာရှိလဲ။
いま、何をするべきか。（What should I do now.）
အခု ဘာလုပ်သင့်သလဲ။
そして、息をととのえて…。（And then, I regulated my breathing…）
ပြီးတော့ အသက်ကို မှန်မှန်ရှူပြီး…
余計なことは考えず、目標に向け、一気に動く！（Without thinking about unnecessary things, I moved towards my goal all at once!）
ပိုနေတဲ့အရာတွေကို မစဉ်းစားတော့ဘဲ ပန်းတိုင်ဆီကို တစ်ခါတည်း လှုပ်ရှားလိုက်!
指が、勝手に動いていく。（My fingers moved on their own.）
လက်ချောင်းတွေက သူ့အလိုလို လှုပ်ရှားသွားတယ်။
メールを返す。書類をつくる。チェックをする。（Replying to emails. Creating documents. Doing checks.）
အီးမေးလ်ပြန်တယ်။ စာရွက်စာတမ်းတွေ လုပ်တယ်။ စစ်ဆေးတယ်။
タスクが、一つずつ消えていく。（Tasks were disappearing one by one.）
တာဝန်တွေက တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။
気づけば、お昼前には、ほとんどの仕事が終わっていた。（Before I knew it, most of my work was done by lunchtime.）
သတိထားမိတော့ နေ့လယ်စာ မစားခင်မှာ အလုပ်အများစုက ပြီးနေပြီ။
「……おい、山田。どうしたんだ？ 今日は早いな」（” …Hey, Yamada. What’s wrong? You’re fast today.” ）
“ …ဟေ့၊ ယာမာဒါ။ ဘာဖြစ်လဲ? ဒီနေ့ မြန်တာပဲ။”
「あ、はい。集中して、やってみたんです」（” Ah, yes. I tried to focus and do it.” ）
“ အာ၊ ဟုတ်ကဲ့။ အာရုံစိုက်ပြီး လုပ်ကြည့်တာပါ။”
上司が驚いて立ち尽くす。（My boss stood there, surprised.）
သူဌေးက အံ့ဩပြီး ရပ်နေတယ်။
午後も、その集中力は続いていた。（That concentration continued into the afternoon.）
နေ့လယ်ပိုင်းမှာလည်း အဲ့ဒီအာရုံစိုက်မှုက ဆက်ရှိနေတယ်။
なにかに乗っているような感覚。（It felt like I was riding on something.）
တစ်ခုခုပေါ် စီးနေသလို ခံစားရတယ်။
仕事が、こわくない。周りが気にならない。（Work wasn’t scary. I didn’t care about my surroundings.）
အလုပ်က မကြောက်စရာဖြစ်နေပြီ။ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလဲ ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။
やることが、よく見える。（I could clearly see what needed to be done.）
လုပ်စရာရှိတာတွေ ကောင်းကောင်းမြင်နေရတယ်။
手が止まらない。（My hands wouldn’t stop.）
လက်တွေက ရပ်ကို မရပ်ဘူး။
夕方になったころ、僕は深く、息を吐いた。（By evening, I let out a deep breath.）
ညနေခင်းလောက်ရောက်တော့ ကျွန်တော် အသက်ပြင်းပြင်း ရှူထုတ်လိုက်တယ်။
……終わった。全部、終わった。（…It’s over. It’s all over.）
…ပြီးသွားပြီ။ အကုန်လုံး ပြီးသွားပြီ။
ふと、夕日が見えた。（Suddenly, I saw the setting sun.）
ရုတ်တရက် နေဝင်ချိန်ကို မြင်လိုက်ရတယ်။
あの日、河原で見た空と同じ色だった。（It was the same color as the sky I saw at the riverbank that day.）
အဲ့ဒီနေ့က မြစ်ကမ်းနားမှာ မြင်ခဲ့ရတဲ့ ကောင်းကင်နဲ့ အရောင်တူတယ်။
ありがとう、釣りのじいさん。（Thank you, old man of fishing.）
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ငါးမျှားတဲ့အဘိုး။
あの魚を釣った瞬間の気持ち。（The feeling I had the moment I caught that fish.）
အဲ့ဒီငါးကို ဖမ်းမိတဲ့အချိန်က ခံစားချက်။
今も、手の中に残ってる。（It still remains in my hand now.）
အခုထိ လက်ထဲမှာ ကျန်နေတုန်းပဲ။
「ポイントを見て、一気に投げる」（” Look at the spot, and cast it all at once.” ）
“ နေရာကိုကြည့်ပြီး တစ်ခါတည်းပစ်ချလိုက်”
たったそれだけのことなのに、こんなにも変われた。（Even though it was just that, I was able to change this much.）
ဒါလေးပဲရှိတာတောင် ဒီလောက်တောင် ပြောင်းလဲနိုင်ခဲ့တယ်။
今日の僕は、少しだけ、自分のことが好きだった。（Today, I liked myself just a little bit.）
ဒီနေ့ ကျွန်တော်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို နည်းနည်းလေး ပိုကြိုက်နေမိတယ်။
